Een ervaringsdeskundige heeft leren leven met zijn of haar beperkingen. Maar wat is precies leren leven met ? Tijdens deze hele coronatijd heb ik mijzelf geconfronteerd gezien met mijn beperkingen en dat maakt me regelmatig verdrietig en gefrustreerd. Ik merk dat ik het een enorme uitdaging vind om mijn krachten te benutten waar ik tegen barricades oploop in werkzaamheden . Daar waar tegelijkertijd mijn passie en geluk ligt. Dan heb ik het over mijn slechthorendheid. Niet alleen corona en de maatregelen spelen daarin een grote rol, ook het ouder worden; merken dat ik gewoon minder flexibel ben dan pakweg tien jaar geleden. En dat mijn zintuigen ook daadwerkelijk verslechteren. Ik vind het moeilijk.
Onzekerheid
Ik ben minder zeker van mijzelf en houd ook niet altijd van mezelf. Dan vind ik ook nog eens dat ik mijzelf moet blijven bewijzen, want cariëre maken wordt lastiger en ik heb geen gezin of ander doel dan mijzelf, een sociaal leven en mijn werk.
Ik wil voluit leven en merk tegelijkertijd dat soms niet mee kunnen doen, af moeten haken en aan moeten geven dat het niet voor mij werkt zoals voor veel anderen wel mij ook aan het twijfelen brengt. Voldoe ik (nog) wel? Ben ik (nog) wel van waarde?
Moed
Ik ben niet perfect nee, maar ik zie mijzelf wel steeds weer uit het dal klimmen, verder gaan, het positieve zoeken, uitdagingen aangaan. Ik laat mij uiteindelijk niet kisten, reflecteer en zoek naar andere manieren om het leuk te houden. Ik vind schoonheid en hoop in de natuur, in detail en stilte. En dan sta ik weer op, ben enthousiast en moedig anderen aan . Ik heb de moed om klein te zijn en dan weer groot. Ik heb ook de moed toe te geven dat niets eenvoudig is en herstel een weg is met kronkels. Opwaarts, dat wel.
ervaringswerker in de wijk 